Sztuka Generatywna w Argentynie

Sztuka Generatywna w Argentynie kojarzona jest przede wszystkim z dwoma nazwiskami: Eduardo Mac Entyre (1929 – 2014) i Miguel Ángel Vidal (1928 – 2009). Obaj artyści to główni reprezentanci abstrakcji geometrycznej w Argentynie.

W ich biografiach można znaleźć wiele podobieństw. Obaj wcześnie zaczęli przejawiać talenty artystyczne początkowo studiując dzieła dawnych mistrzów. Potem ich zainteresowania przeniosły się w kierunku sztuki nowoczesnej i awangardowej. Mimo to, przez dłuższy czas pozostawali w obrębie sztuki figuratywnej, głównie inspirowanej kubizmem.

Przełomowy okazał się rok 1959, w którym to zbiegły się drogi artystyczne obu twórców. Założyli ruch Sztuki Generatywnej i ogłosili manifest. Rok później powstała ich wspólna pierwsza wystawa przy wsparciu kolekcjonera Ignacio Pirovano oraz dyrektora Muzeum Sztuki Nowoczesnej. To właśnie Ignacio Pirovano podsunął im termin ‘Sztuka Generatywna’ jako nazwy dla ich twórczych poszukiwań.  

Cechy malarstwa generatywnego: Malarstwo generatywne wywołuje serię optycznych sekwencji. ‘Generatorem’ jest w tym wypadku linia lub figura geometryczna, która poprzez swój ruch multiplikuje się i tworzy nowe obiekty, formy geometryczne. Obrazy Vidala i Mac Entyre składają się z setek linii, niektóre zdają się wirować w przestrzeni, naśladują ruch, zanikają. Pozorują ruch nie tylko w obrębie podstawowej płaszczyzny 2D, ale także zdają się wychodzić na przód i w głąb obrazu, naśladując przestrzeń trójwymiarową.

Jak piszą w manifeście sami artyści ich sztuka także jest zdolna do produkowania SIŁY i ENERGII. SIŁA przejawia się w fakcie, że formy produkują odczucie odejścia od bazowej płaszczyzny, natomiast ENERGIA przejawia się w zmianie pozycji i wibracjach, które transmitują energię. Typowe prace należące do nurtu sztuki generatywnej cechują się symetrią. Cechuje je piękno wynikające z czystości wizualnego porządku geometrycznego. Multiplikacje cienkich linii, czasem ledwo dostrzegalnych, tworzą efekt światłocienia, wibracji i ruchu w przestrzeni. Efekt ten jest optyczną iluzją na siatkówce patrzącego. Te oparte na rytmie obrazy kojarzą się z muzyką.

Piękna kolorystyka, bazująca często na jaskrawych, kontrastowych barwach przywodzi na myśl rozwijające się kielichy kwiatów lub pióropusze egzotycznych ptaków. Jest to jednocześnie sztuka kojarząca się z technologią i nie bez powodu Vidal i Mac Entyre nazywani są pionierami sztuki cyfrowej.

Ale to nie grafika komputerowa, lecz malarstwo akrylowe na płótnie. Kompozycje przenoszone z ogromnych arkuszy kalki kreślarskiej na płótno. Następnie farba olejna nakładana z chirurgiczną dokładnością przy pomocą cienkich narzędzi z użyciem prowadnic. Technika łatwa do opisania, ale niezwykle trudna do wykonania wymagająca zegarmistrzowskiej wręcz precyzji. Same kompozycje są niezwykle efektowne i niepowtarzalne. Każda z nich jest inna, żaden wzór nigdy się nie powtarza. Są wyrazem nieskrępowanej wyobraźni artystów.

Obaj artyści uznawani są za najważniejszych w swoim czasie. Ich prace znajdują się w zbiorach muzeów, instytucji państwowych i prywatnych w Argentynie i na świecie.